بوپرنورفين، آگونيست نسبي گيرندة مو و آنتاگونيست قوي گيرندة کاپا مي باشد آگونيستهاي نسبي گيرندة مو، به گيرندة مو متصل شده و آن را فعال ميکنند، و به دلیل میل ترکیبی زیاد به گیرنده مو با اپیوئید های دیگر رقابت کرده و اثرات انها را بلاک میکند و موجب جدا شدن موفین و متادون از گیرنده میشود لذا در ادامه مطلب ما راهکار خلاصی از وسوسه مصرف مواد مخدر را در سایت دکتر علی بابایی توضیح خواهیم داد

ترک مواد مخدر ( آیا میخواهید از وسوسه مصرف مواد مخدر راحت شوید)

ترک مواد مخدر یک انتخاب است ، یک انتخاب که شما را به این باور میرساند که میتوانید خودتان را از شر هر چیزی که به آن وابسته هستید دور کنید ، هر چیزی که شما را کنترل میکند ، اخلاقتان را ، رفتارتان را ، حتی بعضی از اداب زندگی شما را، هر چیزی که باعث میشود از کرامت انسانی خود دور شوید ، شما به راحتی میتوانید تصمیم بگیرید برای خودتان زندگی کنید بدون این که به هیچ چیزی وابسته باشید ، شما انتخاب میکنید زندگیتان را تغییر دهید و به خود الهیتان باز گردید و همچون یک انسان با کرامت بر روی زمین گام بگذارید بدون این که حال خوبتان به چیزی وابسته باشد.

آیا از مصرف متادون یا تریاک یا شیره خسته شده اید

خلاصی از وسوسه مصرف مواد مخدر مشاوره و درمان کلینیک دکتر علی بابایی شهرکرد 09031507107

مصرف خود را زیر نظر پزشک به بوپرنورفین تبدیل کنید که به اسم B2  معروف است

سم زدایی و درمان نگهدارنده با داروی بوپرنورفین:

بوپرنورفين مشتق نيمه صناعي تبائين است، و تبائين يكي از آلكالوئيدهاي فنانترن طبيعي، مشتق گياه خشخاش بوده و در آن اپيوم هم وجود دارد. بوپرنورفين، آگونيست نسبي گيرندة مو و آنتاگونيست قوي گيرندة کاپا مي باشد. آگونيستهاي نسبي گيرندة مو، به گيرندة مو متصل شده و آن را فعال ميکنند، و به دلیل میل ترکیبی زیاد به گیرنده مو با اپیوئید های دیگر رقابت کرده و اثرات انها را بلاک میکند و موجب جدا شدن موفین و متادون از گیرنده میشود پس اگر در بدن بیمار مورفین وجود داشته باشد علائم ترک ایجاد مینماید و اپیوئید های دیگر نیز نمیتوانند بوپرنورفین را از گیرنده جدا کنند و آنتاگونیست های گیرنده مو نیز مثل نالترکسون نمیتوانند بوپرنورفین را از گیرنده خود جدا کرده و علائم ترک ایجاد کنند.بوپرنورفین در دوزهای پایین اثرات آگونیستی اپیوئید را دارد و لذا باعث از بین رفتن علائم ترک میشود

اثرات اگونیستی دارو با افزایش دوز به صورت خطی زیاد شده تا به سقف میرسد و با افزایش دوز دارو اثرات ان زیادتر نمیشود

بوپرنورفين در دوزهاي بالاتر، مانند يك آنتاگونيست عمل ميکند، يعني گيرنده ها را اشغال ميکند، ولي آن ها را فعال نميکند، و همزمان آگونيستهاي کامل را از گيرندههاي خود جدا میکند

بيشترين تاثير درماني بوپرنورفين در محدودة ١٦ تا ٣٢ ميلي گرم مي باشد

مطلب پیشنهادی:کلینیک دکتر علی بابایی

نکته : مصرف بوپر نورفین

در کسانی که مصرف کننده اپیوم (تریاک) یا متادون یا هروئین  نیستند باعث اثرات نشعگی میشود

در کسانی که مصرف کننده اپیوم (تریاک) یا متادون یا هروئین  میباشند باعث علائم ترک میشود

در کسانی که مصرف 60 میلی گرم متادون داشته باشد و بی 2 مصرف نماید علائم ترک ایجاد میکند ولی اگر مصرف فرد 30 میلی گرم یا کمتر باشد علایم نشعگی ایجاد میکند

در کسانی که کمتر از 2 ساعت مواد مصرف کرده باشند و بی 2 مصرف نمایند علایم ترک مواد ایجاد میکند

تجويز مكرر بوپرنورفين، در فرد ايجاد وابستگي ميکند، اما به دليل نسبي بودن خاصيت آگونيستي، ميزان اين وابستگي بسيار کمتر از آگونيستهاي کامل اپيوئيدها است.

به هیچ عنوان این دارو را با بنزودیازپین وفنوتیازین وآرام بخش ها وخواب اور, الکل نباید استفاده کرد

خلاصی از وسوسه مصرف مواد مخدر مشاوره و درمان کلینیک دکتر علی بابایی شهرکرد 09031507107

روش های مصرف داروی بوپرنورفین

1. سم زدایی
2. درمان نگهدارنده

در ترک مواد مخدر از نظر باليني دوز روزانة٨ تا ١٦ ميليگرم بوپرنورفين به اندازة ٦٠ ميليگرم متادون روزانه موثر ميباشد.

انديكاسيون هاي درمان نگهدارنده با بوپرنورفين را ميتوان بدين شرح در نظر گرفت:

– بيماراني که معيارهاي معمول درمان نگهدارنده با متادون را ندارند.

– بيماراني که امكان حضور هر روزه در درمانگاه را ندارند و به همين دليل براي درمان نگهدارنده با متادون مناسب نيستند.

– بيماراني که از درمان نگهدارنده با متادون نتيجة مطلوب نگرفته اند

– بيماراني که عوارض جانبي شديد يا غير قابل کنترل با متادون دارند.

– بيماراني که سابقة شكستهاي متعدد درماني در ترک مواد مخدر دارند و درمان نگهدارنده با متادون براي آنان مناسب است، ولي معيارهاي معمول درمان نگهدارنده با متادون را ندارند آن دسته از بيماران وابسته به مواد مخدر که آسيبهاي کمتري دارند

خلاصی از وسوسه مصرف مواد مخدر مشاوره و درمان کلینیک دکتر علی بابایی شهرکرد 09031507107

درمان نگهدارنده با بوپرنورفين

دورة القا:

در اين مرحله، هدف يافتن حداقل دوز بوپرنورفين است که در آن بيمار مصرف اپيوئيدها را کاهش داده يا قطع کند، عوارض جانبي کمي داشته باشد، و وسوسهاي براي مصرف مواد نداشته باشد، يا اين مصرف در حداقل ميزان خود باشد. بر خلاف درمان نگهدارنده با متادون، مرحلة القاي درمان با بوپرنورفين اگر سريع انجام شود، راحت تر است. در القاي تدريجي، احتمال بيشتري وجود دارد که بيمار از درمان خارج شود. همچنين بهتر است در فاز القا از قرص هاي خالص بوپرنورفين (و نه ترکيب با نالوآسان) استفاده شود

روز اول:

• بيماران وابسته به هروئين يا اپيوئيدهاي کوتا ه اثر

مانند اکسي کدون و هيدروکدون، بهتر است در اولين روز ترک مواد مخدر بوپرنورفين حداقل ٦ ساعت و ترجيحاً ١٢ تا ٢٤ ساعت پس از آخرين دوز هروئين داده شود. علائم ترك را در بيمار در نظر گرفته و در صورتي که علائم خفيف بود يا علامتي وجود نداشت، با ٢ ميلي گرم بوپرنورفين شروع مي کنيم. در صورت وجود علائم متوسط تا شديد، به بيمار ٤ ميلي گرم بوپرنورفين مي دهيم. ٤ ساعت بعد مجدداً بيمار را ويزيت مي کنيم و در صورتي که علائم ترك وجود داشت، ٢ تا ٤ ميلي گرم ديگر بوپرنورفين تجويز مي کنيم. بيشترين ميزان بوپرنورفين در روز اول ٨ ميلي گرم مي باشد نكتة :

دقت در تمايز علايم ترك ناشي از قطع مواد و علائم تشديد شدة حاصل از اثر آنتاگونيستي دارو ميباشد.

بيماران وابسته به متادون يا اپيوئيدهاي طولاني اثر:

دراين مورد تنها اگر عارضة جانبي شديد يا غيرقابل کنترل با متادون يا حساسيت به متادون باشد، بايد بوپرنورفين داد. اگر دوز متادون بيشتر از ٣٠ تا ٤٠ ميلي گرم باشد، يا در صورت تجويز بوپرنورفين به مدت کوتاهي پس از آخرين دوز متادون، احتمال ايجاد علايم ترك زياد است. بنابراين بهتر است ابتدا دوز متادون يا داروي طولاني اثربه ٣٠ ميلي گرم يا کمتر برسد و حداقل يك هفته در اين دوز بماند. بايد توجه داشت که در اين دوز ( ٣٠ ميليگرم يا کمتر)، در فواصل تجويز دارو، علائم ترك ظاهر ميشود و بيمار بايد آمادگي اين مسئله را داشته باشد

وگرنه نتيجه چنداني حاصل نخواهد شد. بعضي از بيماران، تحمل کاهش دوز را ندارند، و شروع درمان با بوپرنورفين با دوزهاي بالاتر متادون در اين بيماران، بسته به تصميم پزشك و توجه به علائم ذهني و عيني بيمار دارد. در اين موارد بهتر است فاصلة زماني از آخرين مصرف طولانيتر شود. ٢٤ ساعت پس از آخرين دوز، دوز القاي بوپرنورفين با ٢ ميلي گرم شروع، و پس از ٤ ساعت در صورت لزوم تكرار ميشود (بهتر است بيش از ٢ ميليگرم تجويز نشود). در اين مورد نيز حداکثر دوز در ٢٤ ساعت اول نبايد از ٨ ميلي گرم بيشتر باشد.

روز دوم:

اگر در روز اول هيچ عارضة جدي وجود نداشته باشد، و بيمار دچار علائم ترك نشده باشد، دوز روز اول ادامه مييابد. در صورتي که تا حدي علائم ترك وجود داشته باشد، دوز ١ تا ٤ ميلي گرم افزايش مي يابد. در روزهاي بعد هم بر اساس وجود علائم ترك مي توان دوز را ١ تا ٤ ميلي گرم افزايش داد. دوز مناسب که در هفتة اول به دست مي آيد ١٢ تا ١٦ ميلي گرم است، مگر در صورتي که عوارض جانبي اتفاق بيفتد. در صورت ايجاد عوارض جانبي، افزايش دوز صورت نمي گيرد، يا دوز تا زمان از بين رفتن عوارض کاهش مي يابد. بايد تلاش شود که در اسرع وقت دوز نگهدارنده تامين شود تا از ايجاد عوارض ترك و مصرف مجدد مواد جلوگيري شود

دورة تثبيت :

در پايان فاز القا انتظار مي رود که بيمار مصرف مواد غيرقانوني را کم يا قطع کرده باشد، هيچ علامت ترکي را تجربه نكند وعوارض جانبي کم داشته باشد يا اصلا نداشته باشد وسوسة مصرف مواد نداشته باشد. در اين دوره هم احتمال تغيير دوز وجود دارد. ممكن است هر هفته٢ تا ٤ ميلي گرم دوز افزايش يابد. اکثر بيماران در دوز ١٢ تا١٦ ميلي گرم تثبيت مي گردند، اما ممكن است دوز را تا ٣٢ ميلي گرم نيز افزايش داد. بهتر است تا پايان اين دوره، بيمار را حداقل هفته اي يك بار ويزيت کرد، تا هم پذيرش بيمار افزايش يابد، و هم احتمال لزوم افزايش دوز بررسي شود.

دورة نگهدارنده

در اين دوره دوز درماني بيمار مشخص شده و مي توان تجويز دارو را با فاصله های  بيشتر انجام داد. مثلا يك روز در ميان يا 3 بار در هفته. به اين معني که دوز روزانة بيمار تعيين مي شود

دوز منزل

تجويز دوز منزل در مورد بوپرنورفين انعطاف بيشتري نسبت به متادون دارد. به عنوان مثال در دورة القا هم مي توان دوز منزل را شروع کرد، اگرچه بهتر است که در اين مرحله دوز به صورت روزانه باشد. لازم است به اين نكته توجه داشت که فاصلة بين دوزهاي منزل تا آن اندازه زياد نباشد که ارتباط بيمار با سيستم درماني کم شده، و احتمال عود افزايش يابد. در بعضي از منابع، ذکر شده که در فاز تثبيت ميتوان دوز منزل را تا ٣٠ روز براي بيمار تجويز نمود.

مسموميت با بوپرنورفين:

احتمال مسموميت با بوپرنورفين، کمتر از متادون است، اما به هر حال اين خطر وجود دارد. مصرف همزمان الكل يا بنزوديازپينها خطر آن را افزايش ميدهد. از آن جايي که بوپرنورفين به آساني با نالوکسون جايگزين نمیشود بايد از دوزهاي بالاتر ( ١٠ تا ٣٠ برابر) استفاده شود.

قطع بوپرنورفين:

در صورتي که به هر دليلي (از جمله خواستة بيمار)، تصميم به قطع بوپرنورفين گرفته شد، اين کار بايد به شكل تدريجي انجام بگيرد. اگرچه ميتوان قطع بوپرنورفين را به سرعت و در يك دورة سه روزه انجام داد، اما بهتر است تنها در موارد اورژانسي و به صورت بستري چنين اقدامي نمود، و در بقية موارد با توجه به علائم ترك، با سرعت کمتري بوپرنورفين را قطع کرد.

روش کاهش دوز :

– دوز بالاي ١٦ ميليگرم: هر يك تا دو هفته : ٤ ميليگرم

– دوز ٨ تا ١٦ ميليگرم: هر ١ تا ٢ هفته: ٢ تا ٤ ميليگرم

– دوز ٢ تا ٨ ميليگرم: هر ١ تا ٢ هفته، ٢ ميليگرم

    دوز کمتر از ٢ ميليگرم: هر ١ تا ٢ هفته، ٤/ ميليگرم

در کلینیک ترک اعتیاد پارسیان بن بیماران پس از بررسی کامل به راحتی مصرف متادون یا شیره یا هروئین را کنار گذاشته و با تجویز داروی بی 2 بدون هیچ عوارضی و یا اختلال در کار و زندگی فردی به زندگی طبیعی خود باز میگردند

خلاصی از وسوسه مصرف مواد مخدر مشاوره و درمان کلینیک دکتر علی بابایی شهرکرد استان چهار محال و بختیاری شهر بن کلینیک پارسیان

دکتر علی بابایی

09031507107